dit overkomt jou vast nooit

Ik heb om 11.00 uur een afspraak waar ik veel zin in heb. Gisteravond nog tot laat gewerkt. Tegen mijn gewoonte in heb ik me niet voorbereid op deze afspraak en mijn tas niet ingepakt, maar dat komt wel goed. Ik hoef niet vroeg weg en ben er al eens eerder geweest.

Ik merk dat ik moeite heb met op gang te komen. Voor alle zekerheid kijk ik of ik het tijdstip van de afspraak goed onthouden heb. Het klopt, ik mag nog even lummelen. Dan bedenk ik dat ik niet weet hoe laat lijn 8 vanaf het station vertrekt en hoe lang deze erover doet. Shit, die gaat veel eerder dan ik had ingeschat. Om op tijd op het station te zijn moet ik over 30 minuten de bus hebben, hier om de hoek. Ik voel een lichte paniek.

Snel bedenk ik wat ik allemaal moet doen. Ontbijten kan in de bus. Lippen stiften kan ook in de bus. Ik pak brood uit de vriezer en hoop dat het op tijd ontdooid is. Eerst aankleden. Gelukkig heb ik van te voren bedacht wat het gaat worden. Maar nu ik het zo zie, vraag ik me af waarom ik hiervoor gekozen heb. Ik heb geen tijd iets anders te proberen, dus het moet maar. Maar ik voel me er niet prettig in.

Tanden poetsen, lenzen in, make-up bijwerken, brood smeren, tas pakken. Waar zijn de huissleutels? Waarom hangen die niet op het rekje waar ze altijd hangen? Ik probeer me te herinneren wat ik gisteren gedaan heb en waar ze zouden kunnen liggen. Ik heb geen idee.

Nog 5 minuten, dan vertrekt de bus. Die ga ik zo niet halen. Waar zijn mijn sleutels? Oh shit, de konijnen hebben geen water meer. Die kunnen toch echt niet wachten tot ik terugkom. En daar liggen de huissleutels. Hoe komen die daar? Nu moet ik rennen. Zal ik voor alle zekerheid een paraplu meenemen, ik twijfel. Soms word ik zo moe van mezelf. Toch even terug naar binnen, paraplu pakken en dan echt rennen. Gelukkig heeft de bus vertraging.

Vertraging!!!….. Dat kan ik helemaal niet gebruiken. Ik heb op het station maar drie minuten om over te stappen! De buschauffeur rijdt goed door. We zijn op tijd op het station, pfhoe. Ik ontspan een beetje als lijn 8 vertrekt en probeer me te oriënteren op mijn afspraak. Weet ik nog hoe ik straks moet lopen? Ik besluit dat het niet nodig is dit uit te zoeken. Ik ben er al eens geweest en herinner ‘t me nog.

Dacht ik! Vol vertrouwen ga ik rechtsaf. Het is niet ver. Aan het einde van de straat moet ik zijn, op nummer 18. Hè, waar is nummer 18? Ik zie 14 en 20, maar geen 18! Nog een keer teruglopen. Hoe kan dit nu? Ik weet toch zeker dat….. Toch maar eens kijken op Google Maps. Ik sta helemaal verkeerd! Het is nog 15 minuten lopen en ik had er zo ongeveer nu moeten zijn.

Shit, shit, shit. Mijn humeur is beneden nul en ik voel dat ik nog maar weinig ruimte heb om open, onbevangen en spontaan een gesprek aan te gaan. Dat belooft niet veel goeds. Even overweeg ik de afspraak af te zeggen. Nee, dat kan echt niet. Ik heb er zo lang op gewacht. Als ik nu afzeg, lopen andere plannen in het honderd.

Veel minder ontspannen dan ik zou willen, kom ik uiteindelijk bij mijn afspraak. Het eerste contact verloopt redelijk stroef. Het kost me ongeveer 10 minuten om ‘mezelf’ te worden en open het gesprek aan te gaan. Maar de toon is al gezet en mijn ‘eigen ik’ maakt dat het niet meer goed.

Om 16.00 uur ben ik weer thuis. Blij dat ik de afspraak niet afgezegd heb, maar minder blij met het resultaat. Dat had veel beter kunnen zijn en is nu maar 75% van wat ik voor ogen had. En dat allemaal omdat ik gisteravond niet de moeite genomen heb me voor te bereiden. Bustijden uitzoeken, tas inpakken, sleutels erbij leggen, brood uit de vriezer halen, kleding klaar hangen. Het zou me 15 minuten extra gekost hebben, maar een hoop stress gescheeld hebben. En wat belangrijker is, een betere uitkomst van de afspraak opgeleverd hebben. Dat was tenslotte toch het doel van deze dag.

vooruitzien is regie houden

Ik neem me voor dat dit niet nog een keer mag gebeuren. De volgende keer zorg ik dat ik op tijd weet wat op de planning staat en wat ik daarvoor moet doen. Ik ben tenslotte geen helderziende. Ik kan niet voorspellen wat er op mijn pad komt. Ik kan er wel voor zorgen dat ik datgene waar ik wel controle over heb zo goed mogelijk organiseer. Welke onverwachte dingen zich dan ook aanmelden, ik heb in ieder geval overzicht en houd de regie.